Waar ik loop, dat ben ik. Op pad, richting de steeds verschuivende horizon. Mijn blik achterwaarts naar wat is geweest. Een horizon, die verdwijnt in de mist. Of voorwaarts kijkend, wat licht daar op en tekent zich scherp af? Maar welke richting ik ook kies, met elke stap blijft de horizon zich van mij verwijderen. Ongrijpbaar. Haperend probeer ik het beeld van mijn levensloop scherp te krijgen.
